وقتی خدا حال دلم را گرفته است
حال تمام غزلها گرفته
است

هی درد میکشم از درد ما شدن
چیزی شبیه غم ، بغلم را گرفته
است

بین تمام حرف های تو افتاده نقطه چین
این مصرع از غرور تو امضا
گرفته است

این نقطه های میان نوشته ها
حق سکوتیش از ما گرفته
است

عشقی که بین ماست هویدا نمیشود
جای تمام بوسه تمنا گرفته
است

دیگر جواب نامه های مرا هم نمیدهی
حتما دروغ گفته دلت وا گرفته
است!

دیگر توان گفتن من عاشقم ! که نیست
بُغضی میان حرفهای دلم جا
گرفته است

بین من و عشق و چند قطره اشک
یک واژه آن همه معنا گرفته
است؟!

وقتی که عکس تو برعکس میشود
اشکی بروی دیده من پا گرفته
است

حالا بیا و تماشا بکن دلم
از هر کسی شده گرما گرفته
است...

پ.ن:شاعرش را نمیدانم...حوصله ای هم برایِ یافتنش نیست!