تنهایی عجیبی اومده سراغم از حرف همه می رنجم وتو لاک خودم فرو می رم بعضی وقتها به خودم می گم خدا بعث وبانی این رفتارها را لعنت کند در گذشته های نه چندان دور کسی را که از همه به خود نزدیکتر می دیدم دیر شناختم بیشترین ضربه ها را به من زد وابرویم را همه جا برد بعد هم مادر وخواهر هایم با حرفهای غیر واقعی که در مورد من به دیگران گفتند باعث شدند تا شخصیتم  لکه دار شود لکه های سیاهی که هر چقدر اشک ریختم  پاک نشدند ومنو برای همیشه از همه دور کردن شخصیت جدیدی پیدا کردمک برای اینکه ثابت کنم من اونی نیستم که اونا گفتن درباره همه چیز به دیگران توضیح دادم همه از همه چیز زندگیم در او..ردن پی به همه نقاط ضعفم بردن واز انها همواره برای اذیت کردنم استفاده کردند اره حقیقت دردناک زندگی من اینه