آخرین بار که من از ته دل خندیدم..

مثل امروز نبود..

   مثل یک واقعه اما زخودم دور نبود..

      ز من و جنس تن و خنده اجباری ما انعکاس جوک هر روز نبود..

           آخرین بار که من خندیدم  علتش پول نبود..

علتش چهره ی ژولیده یک دلقک گیج یا زمین خوردن یک کور نبود..

  علتش مستی و مطرب و سری پوک نبود..

  علتش پوچ نبود!

  من به "من"خندیدم!! که چونان دلقک گیج پای می لنگانم...

    نقش یک خنده به صورت دارم و دلم غمگین بود..

من به "من" خندیدم که گریزان ز غم و قصه تنهایی دل دل به میخانه و مستی بردم..

  غافل از اینکه دل و ساقی و می بیمارند..

من به من خندیدم که "خدا" را دارم و نامش به زبان میرانم

 حاجتم روزی هر روز ز"من" میخواهم!

  آخرین بار به "من"از ته دل خندیدم..

پی نوشت:شعر از محمد تقی اقدام.

منبع:تخته سیاه